ชาวจีนกว่าหนึ่งพันล้านคนในประเทศจีนใช้ภาษาจีนกลางหรือจีนแมนดาริน เป็นภาษาหลักในการสื่อสาร ในภาษาจีนแบ่งออกได้เป็นหลายสำเนียง ตัวอย่างเช่นภาษาถิ่นที่ใช้กันในกวางเจาหรือฮ่องกงเป็นภาษาคนละภาษากับที่ ใช้ในกรุงปักกิ่ง หากคนจากสองถิ่นนี้มิได้ใช้ภาษาจีนกลางในการสื่อสาร ก็มิอาจทำความเข้าใจกันได้ เนื่องจากภาษาทั้งสองมีความแตกต่างกันเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามภาษาถิ่นทุกภาษาของจีนล้วนมีไวยากรณ์ หลักการเขียน และรูปศัพท์ที่เหมือนกัน คนที่สามารถอ่านออกเขียนได้จึงสามารถสื่อกันได้อย่างง่ายดาย โดยใช้ตัวอักษรเป็นสื่อแม้จะพูดต่างภาษากันก็ตาม
นับแต่ทศวรรษ 1950 เป็นต้นมาโรงเรียนทุกแห่งในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนใช้ภาษาจีนกลางหรือจีน มาตรฐาน ( เรียกว่า พู่ทงฮั้ว Putonghua ) เป็นสื่อกลางในการสอน รายการวิทยุและโทรทัศน์ก็ใช้ภาษาจีนกลางกันอย่างกว้างขวาง คนจีนรุ่นใหม่เกือบทุกคนจึงเข้าใจภาษาจีนกลาง ซึ่งหากคุณมีความรู้อยู่บ้างการสื่อสารกับ ชาวจีนก็จะง่ายขึ้น แม้แต่ในมณฑลกวางเจา ซึ่งใช้ภาษากวางาตุ้งเป็นภาษาหลัก เนื่องจากมีภาษาจีนกลางเป็นภาษาราชการ ต่างจากฮ่องกงซึ่งใช้ภาษากวางตุ้งเป็นภาษาราชการ