การประเมินผลค่าดัชนีกระเปาะเปียกและโกลบ

ค่าดัชนีกระเปาะเปียกและโกลบเป็นการนำค่าอุณหภูมิที่อ่านได้จากเทอร์โมมิเตอร์ทั้ง 3 ชนิด
มาคำนวณด้วยสูตรการคำนวณโดยคำนึงถึงการถ่ายเทความร้อนระหว่าง ร่างกายมนุษย์และสิ่งแวดล้อมด้วยวิธีทั้ง 3 วิธีได้แก่ การพาความร้อน การแผ่รังสีความร้อน และการระเหยของเหงื่อ โดยปัจจัยที่มีผลต่อความร้อนสะสมในร่างกายมากที่สุด ได้แก่ การระเหยของเหงื่อหรือดัชนีกระเปาะเปียกตามธรรมชาติ รองลงมาก็คือ การแผ่รังสีความร้อน และอุณหภูมิของอากาศตามลำดับ

วิธีการคำนวณค่าดัชนีกระเปาะเปียกและโกลบ

มี 2 วิธี ได้แก่
    การวัดภายในอาคารหรือนอกอาคารที่ไม่มีแดด ใช้สูตร
        WBGT = 0.7 NWB +0.3 GT
    การวัดภายนอกอาคารและมีแดด ใช้สูตร
        WBGT = 0.7 NWB +0.2 GT +0.1 DB
    เมื่อ
          NWB คือ อุณหภูมิของเทอร์โมมิเตอร์กระเปาะเปียกตามธรรมชาติ
          GT คืออุณหภูมิของเทอร์โมมิเตอร์ชนิดโกลบ
          DB คือ อุณหภูมิของเทอร์โมมิเตอร์ชนิดกระเปาะแห้ง
ค่าดัชนีนี้จะถูกนำมาเปรียบเทียบกับมาตรฐานค่าความร้อนที่เกิดขึ้นจากการทำงานของร่างกาย
ในลักษณะต่างๆเพื่อประเมินว่า ความร้อนที่เกิดขึ้นในร่างกายเมื่อทำงานในสถานที่นั้นๆ สูงกว่าค่ามาตรฐานความร้อนที่ยอมรับได้หรือไม่